282

به نام خدا

این مدت فهمیدم که وقتی همیشه میگم وقت ندارم، واقعا مشکل از کم بودن وقت نیست، وقتی میگم همش سرم شلوغه ، واقعا مشکل از کم بودن وقت نیست...مشکل از هرچی باشه از این یکی نیست! 

چون دقیقا از 8 اسفند بخاطر بحث کرونا نرفتم سرکار و همش خونه بودم و دور کاری کردم...خب حداقل روزی دو ساعت توی رفت و آمدم صرفه جویی شد، از طرفی هم ساعت کارمون شد تا 13:300 ..دو ساعت دیگه هم اینجا صرفه جویی شد!   مهمون هم دیگه خونه نمیومد...اینم کلی زمان بهم میداد..زمانی که باهاشون بودم و زمانی که برای اومدن هاشون آماده میشدم

دیگه مهمونی هم نیمرفتیم پس کلی زمان هم اینجوری اضافه داشتم

اما دریغ از یه فعالیت مفید اضافه بر سازمان! 

تازه 5 و 6 فروردین هم که تعطیل بودیم و 9و10و11 عید هم دورکاری بودم تا همین امروز!!!!

فکر کن یعنی با امروز من کامل دوماه وقت اضافه داشتم اما هیچ فعالیت مفیدی نداشتم 

هوووووووووووووف

از این ناراحتم که دیگه نمیتونم غر بزنم اه چرا من باید برم سرکار و چرا من وقت ندارم و چرا من سرم شلوغه!!! اینهمه وقت داشتم و هیچ نکردم فقط تونستم جلسات درمان با ذهن رو کامل گوش کنم والسلام

اما درعوض خیلییییی همسرگرامی رو دیدم و کلی باهم خوش گذروندیم....خیلیی خوب بود و الان که از شنبه داره میره سرکار همش دلم براش تنگ میشه که خونه نیست.

هرچند خودم هم باید از فردا برم سرکار

کاش بشه کارم کلا دورکاری باشه

هم صبح هدف داشتم وب خاطر کار مجبور بودم بیدار بشم ؛ هم به کارای خونه و آشپزی میرسیدم

اصن همین که همزمان داشتم کار اداره رو انجام میدادم و لقمه صبحانه رو میخوردم و صدای چرخیدن لباسها و آب توی ماشین لباسشویی گوشم رو نوازش میداد خیلی حس خوب و پر از آرامشی بود.

خلاصه که کرونا واسه هرکی بد بود واسه ما دوتا خیلی خوب بود   دیروز بعد از مدتهااااااااااای مدید که هیچ جا نرفته بودیم رفتم پیش آوینا اینا تازه شروع کرده به حرف زدن و دل آدم ضعف میره واسش ولی نمیشد بوسش کنم و تو دلم مونددددد.

البته میدونی غیر از موضوع تنبلی خودم که کامل قبولش دارم، اینکه نمیدونستیم وضعیت کرونا تا کی اینجوریه و کی قراره به روال عادی زندگی برگردیم و استرسی که بهمون وارد میشد هم در اینکه تنبل تر بشیم بی تاثیر نبود !